YAŞAMAK

Bakıyorum da hiç bir insan hakları savunucusu, demokrasi yandaşı, özgürlük diye meydanlara dökülen onca insan çinde ibadet özgürlüğü elinden alınmış o kadar insan için ağzını bile kıpırdatmıyor. Bazen hayvanseverlikte gösterdiğiniz o kadar önemin yapay olduğu düşünüyorum. Sahte bir sevgi içinizde olan. Tamamen gösteriş budalalığı... Modernizm bize bunu getirdi, savaş ortasında ölen bir köpeği günlerce haber yapıp ölen o kadar insanı es geçmeyi, insanlara karşı her an kin besleyip, sevgiyi yanlızca eşyaya vermeyi, modernizm bize dil çıkarmayı öğretti, vara yoğa herşeye.... Oysa öğrenilmesi gereken makinayı insan hizmetine sunmaktı, insan için bir şeyler yapmaktı. Ama biz makinalarla beraber kinimizi büyüttük, değerlerimizi küçülttük. Ne ettiysek kendimize ettik lakin mutluluk pozlarımızın sayısı adımlarımızın sayısı kadar. İçimize dönelim gerçek mutluluk orda. Özgürlüğümüze dönelim o zaman bilmiş olacağız ki özgürlük müslümanlar için kullanılmayan bir sözcük değil. Özgürlük savunduğumuz...

Uzun bir aradan sonra bismillah... İçimde büyüyen duygularım yazma arzusuyla dolunca zihnim cümlelerden kelimelerden meydana gelen bir kargaşa için de buluyor kendini. Yanlışlara isyanın en güzel yolu yazmak çünkü. İçimizde biriktirdiğimiz isyanın doğrularımıza yönelik saldırılara karşı baş göstermesi gayet doğal değil mi? Ya da size göre bu da mı yanlış?   Öyle bir haldeyiz ki artık doğrular, doğru olmak, doğru konuşmak, doğru yürümek, doğru oturup, doğru konuşmak tamamıyla varlığını yitirmek üzere... Dikkat çekmek pahasına elimizle küfredip bunu edepsizlik saymayıp bir de bunu paylaşmak moda haline gelmiş. Görmemiştim bu güne kadar, keşke görmeseydim!!! Hassasiyetleri olan edeplice sevdasını savunan bir avuç insan kalmış etrafımızda. O bir avuç insan yüreğinde gerçek sevdası düşmüş yollara. Yol belli iz belli diyerek gecesini gündüze katıp çalışmakta... etrafımızda edepsizliğini fervasızca herkese sunan insanlara söyleyecek bir cümlemiz yok... Çünkü biliyoruz ki onlar neyin ne...